Stoi na stacji (już druga) lokomotywa Zapraszamy do obejrzenia kolejnego odcinka naszego cyklu podcastów !
Julian Tuwim Zosia Samosia Jest taka jedna Zosia, Nazwano ją Zosia Samosia, Bo wszystko "Sama! sama! sama!" Ważna mi dama! Wszystko sama lepiej wie, Wszystko sama robic chce, Dla niej szkoła, książka, mama Nic nie znaczą- wszystko sama! Zjadła wszystkie rozumy, Więc co jej po rozumie? Uczyć się nie chce- bo po co, Gdy sama wszystko umie? A jak zapytać Zosi: -Ile jest dwa i dwa? -Osiem! -A kto to był Kopernik? -Król -A co nam Śląsk daje? -Sól! -A gdzie Kraków leży? -Nad Wartą! -A uczyć się warto? -Nie warto! Bo ja sama wszystko wiem I śniadanie sama zjem, I samochód sama zrobię, I z wszystkim poradzę sobie! kto by się tam uczył, pytał, Dowiadywał się i czytał, Kto by sobie głowę łamał, Kiedy mogę sama, sama! -Toś ty taka mądra dama? A kto głupi jest? -Ja sama!
Lokomotywa Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa — Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch — jak gorąco! Uch — jak gorąco! Puff — jak gorąco! Uff — jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Wagony do niej
Albo jedzie. Albo zderza się z innym składem, gdy pan Tadeusz się zagapi. Ale bez obaw. Tylko w jego ogrodzie. Gang Olsena Można to wszystko podejrzeć przez siatkę posesji na obrzeżach Czarnego. Właśnie robi to Marcel, kilkulatek od sąsiadów, który chętnie zamieszkałby tu na stałe, a nie tylko bywał od czasu do czasu, znajomością miniaturowego taboru zyskując miano „zawiadowcy”. Dzięki uprzejmości gospodarza makietę oglądają także przygodni zainteresowani (niektórzy dowiedzieli się o atrakcji z telewizji), uczestnicy turnusów rehabilitacyjnych z Domu Pomocy Społecznej czy przybywający z daleka miłośnicy modelarstwa kolejowego. Tych ostatnich, specjalizujących się w skali G, jest w Polsce co najmniej kilkunastu. T. Żyła ma okazję podziwiać ich zbiory i prezentować elementy własnego podczas zjazdów kolekcjonerów w Iławie, Piotrkowie Trybunalskim, Poznaniu. Z tych spotkań rodzą się niekiedy nowe pomysły, na przykład by wgrać muzykę z filmu „Gang Olsena” do jednej z lokomotyw, która pociągnie pełen złota zielony wagon filmowego Egona. Tu można też podpytać kolegów, jak wykonać sprawnie działające rogatki lub za kilka miesięcy powiadomić ich, że opracowało się już na to własny patent. Wiele rozwiązań to bowiem kwestia smykałki, bo choć niektóre modele lub ich elementy są kupione na internetowej aukcji eBay, to w dużej mierze makieta jest wykonana własnoręcznie z odpadków: rurek, blachy miedzianej, drewna, plastiku. Bez rozgłosu Na posesji państwa Żyłów katastrofa kolejowa jest na porządku dziennym – wystarczy, że wiatr przerzuci żwir na tory i wykolejenie składu pędzącego z prędkością 16–28 km/h gotowe (w odwodzie na jednym z przydworcowych parkingów czekają: nysa „erki”, milicyjny polonez, pojazd straży pożarnej, jelcz PKS). Albo wystarczy, że żona pana Tadeusza zbyt zamaszyście wyjedzie z garażu i zahaczy błotnikiem samochodu o makietę. Uuu... Nie, nie, to żadna katastrofa, uspokaja pan Tadeusz, wdzięczny małżonce za cierpliwość wobec jego pasji, która pochłania nie tylko pieniądze. Bo, jak to na kolei: on kładzie się późno spać, a wstaje wcześnie, by w piwnicy dopracowywać dworce, nastawnie, rogatki... – To się może zdarzyć. Dzisiaj to naprawię, to żaden problem – zerka na zmiażdżoną makietę i dodaje zadowolony, że żona polubiła nie tylko kolejki pędzące po całym ogrodzie, ale i podziwianie ich z mężem ciepłymi wieczorami. – Jej wyrozumiałość jest ogromna. Dlatego ja też muszę być wyrozumiały, gdy ona mi lampę przejechała... Pan Tadeusz czuje satysfakcję, że to, nad czym pracuje od dwóch lat, podoba się innym, choćby Marcelkowi. – Specjalnie tego nie nagłaśniam, bo to przecież nie jest park rozrywki, ale przychodzi tutaj wiele osób, chętnie je oprowadzam. No i mnie samego to cieszy: że nie marnuję czasu przed telewizorem, że wykorzystuję go, tak sądzę, odpowiednio – zastanawia się. – Bo myślę, że to dobrze, gdy coś robimy – jeden łowi ryby, inny zbiera grzyby. Wszyscy jesteśmy do czegoś stworzeni. A do czego jest stworzony Tadeusz Żyła? Do kolejek? – Tak, myślę, że tak – przytakuje (acz zaznacza, że to tylko jedna z jego wielu pasji). I zaraz rozwija nowe modelarskie „powołanie”: dwie gondole kolejki linowej, przesuwające się leniwie nad oczkiem wodnym...• Modelarstwo kolejowe Sięga początków historii kolejnictwa. W połowie XIX w. pojawiły się modele kolejek z drewna i metalu, które ciągnęło się na sznurku. Te z własnym napędem na szynach zaprezentowała w 1891 r. niemiecka fabryka Märklin (co ciekawe – wyspecjalizowana w produkcji zabawek dla dziewczynek).
Lokomotywa Stoi na stacji lokomotywa, CiQŽka, ogromna i pot z niej sptywa — Ttusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Zar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch — jak goracol Uch — jak goraco! Puff — jak goraco! Uff — jak goraco! JuŽ ledwo sapie, juŽ ledwo zipie, A jeszcze palacz wqgiel w nia sypie. Wagony do niej podoczepiali
Stoi na stacji lokomotywa, która ma jeĽdzić na biopaliwach. Chciałaby jechać, ale nie może, bo to po pierwsze wypada drożej, po drugie, skutkiem jakich¶ przekrętów, w kraju brak kilku biokomponentów, a jak się kupi je z zagranicy, to będ± stratni polscy rolnicy. Po trzecie spalin skład tak się zmienia, że wzrosn± wokół zanieczyszczenia , po czwarte jazda ma wpływ szkodliwy na biedny silnik lokomotywy... Takich zagrożeń jest ze czterdzie¶ci, sam nie wiem, co się w nich jeszcze mie¶ci. Lecz choćby przyszło ekspertów tysi±c, a każdy gotów nie tylko przysi±c, lecz także dowie¶ć w uczonych pracach, ze ta ustawa się nie opłaca, to j± ochoczo przegłosowali znaczn± większo¶ci± Wysokiej Sali zlobbingowani nasi posłowie, co kłopot maj± z olejem. W głowie. Nagle gwizd nagle ¶wist spaliny buch koła w ruch najpierw powoli jak żółw ociężale na biopaliwie silnik odpalił turkoce, łomoce co¶ stuka i puka to tłoki tak wala korbowód się grzeje i strzela co¶ w rurę co¶ dziwnego się dzieje obroty nierówne zawory już dzwoni± a z rury zajeżdża ziemniaczanych placków woni± Ruszyła maszyna po szynach ospale bo biopaliwo jest na gorzale i biegu przy¶piesza i gna coraz prędzej lecz silnik wręcz wyje i grzeje się czę¶ciej i zgrzytów w silniku znie¶ć już nie sposób i wszystko czerwone się nagle zrobiło i lokomotywę rozpier...ło. Fajne? Wyślij link znajomemu: | Głosów: 7 | Dodał: kali | Kiedy: 2006-07-16
stoi na stacji lokomotywa tekst piosenki
LOKOMOTYWA autor wiersza: Jan Brzechwa. Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa: Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie,
Lokomotywa Julian Tuwim Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa: Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch - jak gorąco! Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. ↓ Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie, A w jednym krowy, a w drugim konie, A w trzecim siedzą same grubasy, Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy, A czwarty wagon pełen bananów, A w piątym stoi sześć fortepianów, W szóstym armata - o! jaka wielka! Pod każdym kołem żelazna belka! W siódmym dębowe stoły i szafy, W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy, W dziewiątym - same tuczone świnie, W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie. A tych wagonów jest ze czterdzieści, Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści. Lecz choćby przyszło tysiąc atletów I każdy zjadłby tysiąc kotletów, I każdy nie wiem jak się wytężał, To nie udźwigną, taki to ciężar. ↓ Nagle - gwizd! Nagle - świst! Para - buch! Koła - w ruch! Najpierw - powoli - jak żółw – ociężale, Ruszyła - maszyna - po szynach - ospale, Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem, I kręci się, kręci się koło za kołem, I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej, I dudni, i stuka, łomoce i pędzi, A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost! Po torze, po torze, po torze, przez most, Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las, I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas, Do taktu turkoce i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to , tak to to, tak to to. Gładko tak, lekko tak toczy się w dal, Jak gdyby to była piłeczka, nie stal, Nie ciężka maszyna, zziajana, zdyszana, Lecz fraszka, igraszka, zabawka blaszana. ↓ A skądże to, jakże to, czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha, Że pędzi, że wali, że bucha buch, buch? To para gorąca wprawiła to w ruch, To para, co z kotła rurami do tłoków, A tłoki kołami ruszają z dwóch boków I gnają, i pchają, i pociąg się toczy, Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy, I koła turkocą, i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!… ↓ © Copyright by Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, Warszawa 2006 Dochody Fundacji im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim pochodzą jedynie z honorariów z tytułu praw autorskich do dzieł jej Patronów i przeznaczone są w całości na pomoc dzieciom niepełnosprawnym i na popularyzację twórczości obojga Autorów. ← poprzedni wiersz | następny wiersz → ↑
Julian Tuwim - Lokomotywa. Stoi na stacji lokomotywa, Ci ka, ogromna i pot z niej spywa Tusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, ar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch - jak gorco! Uch - jak gorco! Puff - jak gorco! Uff - jak gorco! Ju ledwo sapie, ju ledwo zipie, A jeszcze palacz wgiel w ni sypie. Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ci
Przedstawiamy wam lokomotywę „BERNINO” i zapraszamy do wspólnej podróży. Po raz pierwszy zapraszamy wszystkie dzieci i młodzież poniżej 18 roku życia do wzięcia udziału w międzynarodowym projekcie patchworkowym, pn. „Patch-Kids 2017/2018”. Chcemy zaprosić was do wspólnej wycieczki po Polsce. W tej podróży będziemy potrzebować duuużo wagonów i towarzyszy podróży. Tematem projektu jest Podróż z BERNINO Razem z lokomotywą „BERNINO” wyruszamy w podróż przez wszystkie kraje biorące udział w projekcie. Lokomotywa już czeka. Waszym zadaniem będzie uszycie quiltu w formie wagonika, żeby dołączyć go do składu naszego pociągu. Do swoich wagonów możecie załadować wszystko co przyjdzie wam do głowy, i to, co w swoim kraju chcielibyście pokazać innym pasażerom podczas tej podróży. krajobrazy „cuda natury” pomniki budynki i budowle typowe potrawy lokalny folklor regionalne zwyczaje zwykłe ładunki np. kłody drewna, samochody itp a nawet to co mieści się w wagonach w wierszu Juliana Tuwima „Lokomotywa” – skończony quilt musi mieć wymiary: wysokość 35 cm – szerokość 40 cm. – powierzchnia załadunku musi być zgodna z podanym powyżej schematem, którego nie wolno zmieniać. – zgłoszenia przyjmujemy do 31 grudnia 2017 roku pod adresem: lokomotywabernino@ – każdy może przygotować tylko jedną pracę – po otrzymaniu zgłoszenia prześlemy dodatkowe informacje na podany adres e-mail – podpisane zdjęcie gotowej pracy (wielkość 2-3 MB) należy nadesłać do dnia na adres lokomotywabernino@ W „Podróży z BERNINO” towarzyszą nam firmy: BMD Polska generalny dystrybutor firmy Bernina, Fiskars, Gütermann Nadesłane prace z każdego uczestniczącego kraju zostaną pokazane po raz pierwszy w dniach 6-8 kwietnia 2018, na 12. edycji międzynarodowej wystawy Prague Patchwork Meeting w Pradze, Czechy. Wszystkie polskie prace, wraz z 20 pracami z każdego uczestniczącego kraju, będzie można obejrzeć w Polsce, kiedy lokomotywa z wystawą do nas dojedzie, a datę i miejsce podamy, gdy poznamy ostateczny rozkład jazdy i stacje pośrednie. Uwaga! Oooodjaaazd! „Nagle – gwizd! Nagle – świst! Para – buch! Koła – w ruch!” (wszystkie cytaty pochodzą z wiersza Juliana Tuwima „Lokomotywa”) (M. Galińska)

Cele operacyjne: Uczeń: Poprawnie rozpoznaje części mowy, Wypowiada się na temat treści wiersza, Nazywa swoje reakcje czytelnicze za pomocą rzeczowników, Poprawnie czyta tekst głośno, Czyta tekst ze zrozumieniem, Podejmuje próby aktorskiej interpretacji tekstu.

"Stoi na stacji lokomotywa, ciężka, ogromna i pot z niej spływa, tłusta oliwa..." Te słowa usłyszeć dziś można było wraz z wieloma innymi osobami na Pl. Zamkowym. Odbyło się tam zbiorowe czytanie "Lokomotywy" Juliana Tuwima. "Stoi na stacji lokomotywa, ciężka, ogromna i pot z niej spływa, tłusta oliwa..." Te słowa usłyszeć dziś można było wraz z wieloma innymi osobami na Pl. Zamkowym. Odbyło się tam zbiorowe czytanie "Lokomotywy" Juliana Tuwima. To część ogólnopolskiej akcji "Tydzień Czytania Dzieciom". W czasie kilkugodzinnego festynu na warszawskim Rynku Starego Miasta występował balet i zespoły dziecięce, zostały przeprowadzone konkursy związane z bajkami, odbywały się wspólne recytacje i śpiewanie piosenek. Ze zgromadzonymi dziećmi bawili się i czytali aktorzy Artur Barciś, Małgorzata Kożuchowska, Irena Karel, artyści estrady - Wojciech Mann i Krzysztof Materna, malarka Hanna Bakuła, trener piłkarzy Jerzy Engel oraz wiele innych znanych i lubianych postaci życia artystycznego i publicznego.
Tekst piosenki: Stoi na stacji lokomotywa Ciężka, ogromna i pot z niej spływa Tłusta, tłusta oliwa Stoi i sapie, dyszy i dmucha
CytatybazaJulian TuwimStoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej [...] Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa – Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha. Nieco podobne cytaty Niech więc nie dziwią się młodzi, złaknieni sprawiedliwości antykomuniści, którzy dziś chcą potępić cały PRL, że zbuntuje się przeciw nim ogromna rzesza ludzi, którzy przepracowali w PRL – u kilkadziesiąt lat, a nie dane jest im faryzejskie poczucie czystości czy choćby amnezja. powiązane hasła: PRL Zgadzam się z ogromną większością polskiego społeczeństwa, że dla kraju takiego jak Polska lepiej być w Unii niż poza nią nie tylko z powodów gospodarczych, ale ze względu na bezpieczeństwo. Jesteśmy w Unii i powinniśmy koncentrować się na ciągłym sprawdzaniu, jakie działania UE służą naszemu rozwojowi, a jakie nie. Chodzi o odejście od sytuacji, w której ogromna większość zachwyca się wszystkim, co się dzieje w Unii, a mniejszość wszystko potępia. Życie to ciężka i smutna sprawa. Dzieci to strzała, którą wysyłamy w przyszłość, to najpiękniejszy po nas ślad. Ale z drugiej strony to bardzo trudne wyzwanie i ciężka codzienna praca. Najważniejsza praca w naszym życiu. Komuniści reszty nie biorą. Skupienie i ciężka praca to są realne klucze do sukcesu. Nie spuszczaj oczu z celu i po prostu pokonuj kolejne kroki w drodze do niego. Jeśli nie jesteś pewien którą drogę wybrać, zrób to obydwoma sposobami i zobacz który działą lepiej. Tam faktycznie najbardziej liczy się talent, przepraszam ale ciężka praca przede wszystkim i trzeba naprawdę się nauczyć, że każdy sukces większy czy mniejszy tak naprawdę nie ma znaczenia, bo trzeba właśnie mieć gdzieś tam swoją własną hierarchę wartości i nie poddawać się. I dystans zdecydowanie. Przecież dziś nie ma różnicy. Mam nikłą nadzieję, że będzie pan mógł to opublikować. Jeżeli decydent z radia ZET mówi, że nie będzie emitował piosenek jakiegoś wykonawcy, to czym on się różni od decydenta z ulicy Mysiej? Niczym. To jest ta sama krew. Wtedy oddano władzę dyletantom, którzy mieli kontrolować przepływ idei. Dzisiejsi dyletanci robią dokładnie to samo dla pieniędzy. Dla mnie nie ma różnicy między szefem propagandy z PZPR, a dyrektorem stacji radiowej Zet czy RMF. Tamci klęczeli przed Leninem, ci liżą buty fabryce proszku do prania. Niewidzialna ręka rynku zawsze porusza się szybciej i lepiej niż ciężka ręka rządu. Człowiek w naszych czasach walczy z rzeczami, z którymi nie powinno się walczyć, bo są nieuchronne. Istnieje ogromna presja, żeby być sprawnym i megaestetycznym. A starość, tak zresztą jak śmierć, po prostu jest. Buddyści twierdzą, że jeżeli jesteśmy w stanie zawalczyć z jakimś problemem, to powinniśmy to zrobić, natomiast jeśli nie da się z czymś walczyć, to trzeba przestać o tym myśleć, bo to nie ma sensu.
Lokomotywa - interpretacja utworu. Podmiot liryczny obserwuje lokomotywę, stojącą na stacji kolejowej. Maszyna zdaje się być rozgrzana do granic możliwości, a palacz wciąż podkłada do pieca, ponieważ za chwilę lokomotywa rusza w drogę.

Tekst piosenki: Stoi na stacji lokomotywa i do wyjazdu ochoczo wzywa Pociąg wyjedzie z dworca za chwilę wystarczy kupić niedrogi bilet W pierwszym wagonie same sprzątaczki przyjmą cię do swej szlachetnej paczki Czekały na to przez długie lata jadą na pilne sprzątanie świata W drugim wagonie drobni zbieracze drobni, a przy nich tak mało znaczę Jadą i oni na pola chwały żeby się zbiory nie zmarnowały Stoi na stacji lokomotywa i do wyjazdu ochoczo wzywa Pociąg wyjedzie z dworca za chwilę wystarczy kupić niedrogi bilet [2x] W trzecim wagonie budowniczowie każdy na innej robi budowie Jeden drugiego w pracy pogania by jeszcze tańsze były mieszkania W czwartym wagonie są politycy z trudem wybrani w swej okolicy Do rad nadzorczych i parlamentu jadą doglądać spraw kontynentu Stoi na stacji lokomotywa i do wyjazdu ochoczo wzywa Pociąg wyjedzie z dworca za chwilę wystarczy kupić niedrogi bilet [3x] W piątym wagonie są pozostali chudzi i grubi, duzi i mali A my prosimy kochane mamy niech oni jadą my poczekamy Tak to, to tak to toczy się skład może tu wrócą za parę lat Może tu wrócą a może nie kto to przewidzi i kto to wie? [2x] Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu

Lokomotywa Chaos Territory tekst piosenki oraz tłumaczenie. Obejrzyj teledysk z Youtube i posłuchaj mp3 z YT. Sprawdź chwyty na gitarę. Dodaj Swoją wersję tekstu i chwyty gitarowe.
Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa – Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch – jak gorąco! Uch – jak gorąco! Puff – jak gorąco! Uff – jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie, A w jednym krowy, a w drugim konie, A w trzecim siedzą same grubasy, Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy. A czwarty wagon pełen bananów, A w piątym stoi sześć fortepianów, W szóstym armata, o! jaka wielka! Pod każdym kołem żelazna belka! W siódmym dębowe stoły i szafy, W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy, W dziewiątym – same tuczone świnie, W dziesiątym – kufry, paki i skrzynie, A tych wagonów jest ze czterdzieści, Sam nie wiem, co się w nich jeszcze choćby przyszło tysiąc atletów I każdy zjadłby tysiąc kotletów, I każdy nie wiem jak się natężał, To nie udźwigną – taki to ciężar!Nagle – gwizd! Nagle – świst! Para – buch! Koła – w ruch! Najpierw powoli jak żółw ociężale Ruszyła maszyna po szynach ospale. Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem, I kręci się, kręci się koło za kołem, I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej, I dudni, i stuka, łomoce i pędzi. A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost! Po torze, po torze, po torze, przez most, Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas, Do taktu turkoce i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to, Gładko tak, lekko tak toczy się w dal, Jak gdyby to była piłeczka, nie stal, Nie ciężka maszyna zziajana, zdyszana, Lecz fraszka, igraszka, zabawka blaszana. A skądże to, jakże to, czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha? Że pędzi, że wali, że bucha, buch-buch? To para gorąca wprawiła to w ruch, To para, co z kotła rurami do tłoków, A tłoki kołami ruszają z dwóch boków I gnają, i pchają, i pociąg się toczy, Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,, I koła turkocą, i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!… Lokomotywa z bajki Podmiot liryczny wiersza niczym reporter przekazuje obraz ze stacji kolejowej. Stoi oto na niej lokomotywa z doczepionymi wagonami. Zafascynowany tym widokiem poeta biegnie wzdłuż wagonów, aby na bieżąco przekazać, jak wielki i różnorodny skład ludzi, zwierząt i przedmiotów ma przed sobą. Wszystko niczym arka biblijnego Noego rusza z miejsca i podmiot nie jest w stanie dotrzeć do każdego przedziału, wagonu, aby dokładnie odnotować ich zawartość. Powiada w końcu, iż wagonów jest ze czterdzieści – to jak na czasy powstania dzieła: międzywojnie – ilość ogromna. Podobnie lokomotywa jawi się jako osiągnięcie cywilizacji i wynik postępu technicznego. Człowiek może i powinien być dumny z tego widoku. Odtwarzając przebieg zdarzeń, widzimy: lokomotywa stoi na stacji; sapie i dyszy, gdyż zaraz będzie ruszała; żar bucha z pieca pod zbiornikiem wodnym, para z niego wprawi w ruch metalowe koła; robi się coraz bardziej gorąco; doczepiono do niej wagony; w jednym są krowy; w innym konie; w trzecim grubasy; w czwartym pełno bananów; w piątym sześć fortepianów; w szóstym armata; w siódmym dębowe stoły i szafy; w ósmym słoń, niedźwiedzie i dwie żyrafy; w dziewiątym tuczone świnie; w dziesiątym kufry i skrzynie; wagonów jest z czterdzieści; tysiąc atletów nie byłoby w stanie podnieść całego ciężaru pociągu; lokomotywa rusza i rozpędza się; na początku jak żółw, ale w końcu pędzi; bucha z niej ogień i para, jest zziajana i zdyszana, ale pędzi w nieznane. To nie jest przypadek, że ci wszyscy ludzie, zwierzęta i przedmioty są najcięższe z możliwych. Ich wyliczenia jest częścią wyolbrzymienia, elementem peanu na cześć możliwości lokomotywy, która wiezie niczym blaszana zabawka cały świat naprzód. Dla niej takie wielotonowe ładunki to fraszka. Człowiek, który ją skonstruował, czasy, jakie ona zapowiada, z pewnością będą wielkie, jak ciężar przez nią wieziony. Fascynacja pracą tej maszyny i jej możliwościami jest sensem całego wiersza, główną ideą interpretacyjną i celem powstania dzieła.
.
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/890
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/498
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/916
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/2
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/509
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/556
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/560
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/949
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/685
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/997
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/821
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/924
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/407
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/251
  • 8xwoyctj4h.pages.dev/329

    • stoi na stacji lokomotywa tekst piosenki